Maak je dagboek niet te mooi. Want het wordt makkelijker en leuker om te doen als je bedenkt dat je tekeningen geen kunst hoeven te worden.

Het is niet nodig dat ze mooi zijn of dat het goed gelukte schetsen zijn. Integendeel, het zijn slechts aantekeningen van iets dat je zag of meemaakte. Ze mogen slordig zijn, krakkemikkig of incompleet. Later, als je weer thuis bent, helpen ze je om de reis te herinneren. Zo’n boekje is veel persoonlijker en aantrekkelijker dan een fotoboek of een memorystick met foto’s. (Want wees eerlijk, hoe vaak kijk je daar nog naar?)

Als je vaak gaat zitten tekenen wat je ziet ga je ook veel beter kijken en ervaar je je reis veel intenser. Je ontdekt dingen die je anders over het hoofd gezien zou hebben. Hoe meer je het doet, hoe beter het gaat lukken.

En soms heb je er nog wat aan als je thuis een van je herinneringen uit wilt werken in een schilderij. Hieronder een paar voorbeelden uit mijn eigen reisboekjes.

Er is een heel beroemd getekend dagboek. Het is uitgegeven onder de titel: Charlotte: Leben? Oder Theater? De tekenaar is Charlotte Salomon. Zij vluchtte in 1939 vanuit Berlijn naar haar grootouders in Zuid-Frankrijk. Na het uitbreken van de Tweede Wereldoorlog en de zelfmoord van haar grootmoeder in 1940 trok ze zich terug en begon met iets spectaculairs.

Van 1940 tot 1942 maakte ze, in een creatieve explosie, ruim 1300 gouaches met als onderwerp haar gecompliceerde levensverhaal. Uit deze serie heeft ze 800 tekeningen geselecteerd. Die zijn in het boek opgenomen.

In september 1943 werd ze opgepakt en op transport gesteld naar Auschwitz waar ze in oktober dat jaar, op 26-jarige leeftijd, werd vermoord.