Werkplaats Thiérache week 31, 31 juli t/m 6 augustus 2022
De Quincaillerie in Plomion, Werkplaats Thiérache
Op zondagmiddag 31 juli zijn alle deelnemers aan de workshop Model als Muze aangekomen in de oude quincaillerie, de voormalige ijzerhandel in Plomion. Door eigenaren Jahaga en Eric omgedoopt tot werkplaats Thiérache, een super gastvrije plek voor creatieve cursussen.
Vorig jaar was ik hier voor het eerst; met twee workshops. Dit jaar ben ik er weer twee weken. Te beginnen met de workshop Model als Muze en de week erna de workshop Het Franse Platteland Schilderen. Lees ook het verslag over de tweede workshop.
Kennismaking voorafgaand aan de worksop Model als Muze
Op de eerste avond was er na het diner een voorstelrondje. Van deze twaalf deelnemers ken ik slechts twee en Helena, het model, een beetje. Als iedereen iets gezegd heeft over zijn of haar verwachtingen en ervaring met schilderen, is Helena aan de beurt. Ze zat al een beetje heen en weer te schuiven en nu barst ze los: “Tja, eh, ik wil graag iets vertellen, maar, eh . . . ik had al eerder op willen staan, maar wilde niemand storen. En nu eh, moet ik echt eerst van tafel, want ik moet ontzettend nodig poepen.’ Gevolgd door een schaterlach, waarna ze wegrent.
Ik zie schrik en strakke mondjes aan de andere kant van de tafel en het is even stil. Maar Helena komt terug, met een mooi verhaal, weer die gulle lach en het ijs is gebroken bij de deelnemers van de workshop Model als Muze. De koffie wordt bijgeschonken. Lot, onze kok, komt met de toetjes en haar man, hulpkok Ted, steekt de vuurkorf aan.
Plezier met 13 onbekenden
Ik heb nooit eerder zo’n harmonieuze, relaxte, open en hartelijke groep meegemaakt als bij deze workshop Model als Muze. Ik vermoed dat Helena’s directheid en afwezigheid van opsmuk daaraan bijdroeg. Alsof iedereen nu kon denken: Oh, als dat hier kan, dan hoef ik me ook niet groter voor te doen dan ik ben. Helena’s eerlijkheid was ontwapenend en maakte ruimte voor bijzondere gesprekken en gezamenlijke uitjes, na de lessen of ’s avonds in de binnentuin, en ondanks dat bijna niemand elkaar van tevoren kende. We gingen ’s middags ook regelmatig met elkaar zwemmen in een meertje verderop of wandelen in de mooie omgeving.
De lessen bij de workshop Model as Muze
Van 9.00 tot 12.30 uur was er les en werd er gewerkt in het atelier, naar aanleiding van verschillende opdrachten. Één dag vertrokken we met schildersezels en tafeltjes naar de cour, vanwege de romantiek maar ook omdat het erg warm was in het atelier.
Er kwamen tijdens de lessen veel onderwerpen aan bod, zoals: het tekenen van handen, de specifieke problemen bij portret schilderen, de verhoudingen van het lichaam en het kiezen van een goede pose. En over wat een portret tot een echte weergave van die persoon maakt.
Er werd serieus en gepassioneerd geschilderd, elke dag weer. Want Helena is een goed model, gul en hartelijk, volumineus en elegant.
Couleur locale
Iets voorbij de quincaillerie ligt wijnhandel Huclin, Père et Fils. En die vader, Michel, in de tachtig, vaak in de weer op een trekker, in een driekwartbroek en mouwloos hemd, dat leek me nou een prachtig model: karakteristieke Franse kop, baard van een paar dagen en no-nonsense uitstraling.
Het lukte Jahaga en mij om haar, beetje stuurse, buurman zover te krijgen om ’s middags een uur model te komen zitten. Hij wilde wilde wel maar niet alleen en zou zijn vriend Claude meenemen. Wij verzekerden hem dat hij helemaal goed was zoals hij was en niets bijzonders hoefde aan te trekken. Hij knikte instemmend; ‘Ah Qui, je comprends: naturel!’. Wij blij, hij snapte de bedoeling.
Je voelt hem misschien al aankomen, want . . . Daar kwamen ze, de volgende dag: gladgeschoren met strak gekamde haren, nette schone poloshirts en gepoetste schoenen. Jammer én logisch, want dat zou je zelf ook zo doen. Maar die fijne, doorgroefde koppen, die waren er gelukkig nog.
Hard werken, hard feesten met model als muze
Michel en Claude waren nogal verrast over de mooie portretten die bij de workshop Model als Muze gemaakt waren. Vooral hun goed herkenbare portretten van Jelleke en Hannelou vielen in de smaak.
Om de dag feestelijk af te sluiten, werden we door père Michel Huclin uitgenodigd om met zijn allen een glas te komen drinken in het proeflokaal van zijn zoon Xavier Huclin, die fantastische wijnen verkoopt.
(Iets wat we toch al vaak deden want hun wijnen zijn voortreffelijk.) En als verrassingen kregen Michel en Claude de tekeningen van Jelleke en Hannelou cadeau.
Het was alles bij elkaar een prachtige week.